Antwoordapparaat (1995)
Het was weer gezellig geweest in het café. De weg naar huis
was kort. Twee straten van de gezelligheid af stond mijn thuis. Een kleine
twee kamer woning die uitzicht bood op een slagerij. Prijs knallers hingen
overdag in de etalage, nu was het een donker geheel. Het rode lampje knipperde
met een hoog tempo. Dat was mijn eerste aankoop geweest. Een telefoon met
antwoordapparaat, was handig. De nummerherkenning was een zegen. Was ze een
kennis of meer? Misschien was ik niet helemaal eerlijk geweest. Het kon
gezellig zijn bij haar, maar ze was niet de liefde die ik zocht. Je mag mij
altijd bellen Giel, het maakt niet uit hoe laat het is. Ze had het zelf gezegd.
De drank had mij de tijd op de klok doen vergeten. Of het was baldadigheid en
wilde ik weten hoever ik kon gaan. Ze had wat ingesproken. Hoi Giel, bel mij
nog eens. Soms ging ik nog weleens langs bij haar in het oude dorp. Een kopje
koffie drinken, terwijl haar twee kinderen al op bed lagen. Mijn vader woonde
een paar straten verderop, maar zoals zo
vaak was hij niet thuis. Zij kon niet weg, de twee kinderen hielden haar in het
dorp. Het ging meestal over koetjes en kalfjes. Misschien was ze eenzaam, zocht
ze gezelschap. Ik was ongebonden en kwam op de vreemdste tijden door het dorp
heen om in vaders huis te slapen. Drie uur in de ochtend zag ik ze bij haar uit
huis komen. De mannen van de
gezelligheid, de bekende achternamen uit het dorp.
Het lampje knipperde, het had wel iets weg van het rode
licht bij de spoorwegovergang. Wacht tot het rode licht gedoofd is. Maar het
doofde niet. Wat zou ze te vertellen hebben. We scheelden niet veel in
leeftijd, maar onze levens waren totaal anders. Zij had wat pech gehad met haar
eerste liefde. Ze was zwanger geraakt van de dorpsgenoot, maar de relatie was
verbroken. het tweede kind kwam van een korte relatie daarna. Zat er toekomst
in zo’n vrouw die het ongeluk aantrok. Iedereen verdiend een tweede en derde
kans en andere dames hadden geen interesse in mij. Het nummer was snel gedraaid of ingetikt. De
kiestoon ging over. Bier en whisky gaven een verdovende achtergrond. Het gele
uithangbord met rode letters van de slagerij deden mij weer de andere kant op
kijken. het donker in van de huiskamer. Hallo klonk het zachtjes door de hoorn.
Hoi met Giel, je had mij gebeld. Het was maar even stil tot het gedonder de
vijftien kilometer tussen ons overstemde. Ben je wel goed bij je hoofd
imbeciel. het is drie uur in de ochtend. Misschien waren de gezellige mannen
uit het dorp niet langs geweest en was zij nu werkelijk vroeg naar bed gegaan.
Het werd niets tussen ons. Toch bleven we wel een soort van vriendschap houden.
Maar ik zou haar niet meer bellen.