De kast
In de grote leegte staat het te wachten. Het meubelstuk dat het laatst bij moeder in huis kwam. Het werd geen bezit, maar moeder mocht het gebruiken van haar jongste kind. Mijn broer verhuisde uit zijn flat te Weesp naar Amersfoort en de kast mocht niet mee. Moeder had zelf nog wat kasten van verschillende kwaliteit, welke inmiddels zijn verkleind tot afval hout. Maar deze kast mocht niet mee op de aanhanger naar de stort. Nee zelfs voor de kringloop was ie te goed! Het huis raakte leger, spullen werden verdeeld over moeder en andere liefhebbers, maar 's avonds in het donker staat de trots van mijn broer spookachtig in de huiskamer. Een week daarvoor stonden er nog meer spullen van onze Benjamin. Barkrukken en een salontafel naast de tafel die hij een keer gebruikte om zijn DJ talenten te tonen. Een tijdje geleden had ik hem nog geholpen met zijn verhuizing van Amersfoort naar Nijkerk (grotere woning) en nu baalde ik verschrikkelijk dat hij mij alleen deze rotzooi liet opknappen. Een hele week nam ik verlof van mijn werk, maar zelfs zijn vrije maandag kon hij niet benutten om te komen. Hij had een Vaderdag en 's middags moest hij sporten. De kast moest op marktplaats en tot deze verkocht werd moest moeder maar de huur aanhouden. Haha, hoeveel moet zo'n kast dan wel niet gaan kosten? Blijkbaar kwam de inkeer, ondertussen was er een bod gedaan van dik veertig euro. Het gedoe werd mijn broer allemaal teveel en hij vroeg aan meerdere personen of zij nog belang hadden bij deze mooie kast. Natuurlijk hopende op een mooi bedrag, hoorde hij van een andere schoonzus dat zij wel iemand wist. De deal was rond, zij wilden de kast wel hebben. Maar nadat hij zei dat er een bedrag aan vastzat haakten zij af. Moedeloos van het geheel gaf hij de kast maar weg. Op zijn vrije maandag mag hij nog even naar Moeders huis om de kast te helpen verslepen. Ik ben vrij, maar heb een Vaderdag en 's middags ga ik sporten.