Containerpraat
Vanmorgen kwam die dan, de man van de woningbouw. De gehuurde container stond nog steeds voor het huis. Afgevuld met huisraad. De man stapte naar binnen terwijl het kurk in hoopjes op de betonnen vloer lag. Zijn i Phone gaf aan wat hij hier kwam doen, ik vroeg het mij al jaren af. Het huis moet kaal. De woorden van een buurman verderop vlogen als een wolkje aan mij voorbij. Je maakt het huis helemaal kaal en daarna gaan zij het renoveren. De buurman van verderop heeft het uiterlijk van Cees Geel (acteur) en is van beroep nachtwaker. Geen CDA of VVD man. Zijn eigenwijsheid was in zijn ogen te lezen, ik dacht aan oud collega Zorro. Aardige mensen die altijd de discussie zoeken. Het liefst tegen de staat en regering. Met een geleend stuk gereedschap wordt het een stuk makkelijker gemaakt. Waar zijn mijn broers, waar zijn mijn vrienden? Wat was er in vredes naam zo gezellig aan deze straat. Het jaarlijkse kickboks gala of de Koninginnedag en de oranje vereniging. Het kurk van de ondervloer geeft zich niet makkelijk gewonnen, nu lijkt de huiskamer toch verrekte lang! En morgen of overmorgen mag het tapijt nog van de trap. Wat had ik ook alweer gezegd tegen mijn moeder 21 jaar geleden? Toen alweer zeven jaar gescheiden van mijn vader. Haar geboortedorp was blijven trekken en de gemeente gaf haar een woning in een nieuwbouwwijk. Waarom verhuizen van een moderne jaren negentig woning naar een ouder huis in de dorpskern een kleine vijfhonderd meter verder. Maar moeder wilde perse, het was al beslist. De woning was door de vorige bewoner onder handen genomen, zij moest tekenen voor overname (van ellende) zodat hij er vanaf was. De duivel moge hem halen dacht ik toen en nu nog steeds. Een week vrij van mijn werkgever en vermoeider dan in de weken ervoor. Na drie en halve dag tobben in het huis van moeder was het ineens op. Thuis, na een douche lonkte het bed. Het was er tijd voor.
Moeder lachte gisteren nog vrolijk. Blijft er nog wat over van mijn jarenlange verzameling. Er hoeft geen verhuisauto te komen, dat staat vast. Kasten en bedden zijn in de grote container beland. Het is vreemd, maar het lijkt erop dat ik deze week meer inwoners heb gesproken dan in al die jaren ervoor. De hulp is goed, maar zoals Dorrestein ooit schreef en zong; Alle hulp komt toch te laat. Mijn verleden met het dorp lijkt ook in de container te liggen.