Dekmantel
Buurman G.P schrijft weleens over zijn vrienden en kennissen in zijn persoonlijke blog. Hele namen ontwijkt hij, Piet uit Arnhem wordt door hem P uit A genoemd. Vorige zondag deed ik mijn loopje rondom mijn woonplaats. Stukje natuur om vervolgens een frisse neus en nieuwe energie binnen te halen. Na een kilometer of drie lopen stond er een jong gezin langs de kant van de weg met hun fietsen. In gedachten verzonken liep ik er langs tot een bekende stem mij riep; Hallo..
Het was A uit H, een voormalig monteur van een garagebedrijf uit de regio. We raakten aan de praat over zijn nieuwe carrière move. Daarna vertelde hij over zijn vorige werkgever, een man die ik nog altijd graag mag. Het ging niet goed met zijn zaak. Het verhuren van een kleine schuur aan bepaalde personen had hem in problemen gebracht. Zijn zaak was als een soort dekmantel gebruikt. Terwijl ik met veel plezier naar tv series als Klem en Hollands hoop keek, gebeurde het gewoon vlakbij ons in de buurt. Mensen met wapens, mensen die geen kant meer op kunnen. Huwelijken die stranden na jaren van lief en leed.
Terwijl er een bericht over een drugslab de kranten en social media haalden, was het duidelijk voor mij. Hij heeft er niets mee te maken. Maar soms ben je verantwoordelijk voor iets zonder dat je het probleem wil zien. Bij hem was het de zoon, die hij door de mantel der liefde dekking bood. De jongen was niet eerlijk geweest tegen zijn vader, maar ergens wist deze wel dat er iets niet klopte. Terwijl ik verder liep, kwamen andere beelden weer naar voren. De wil van het goede en het idee dat iedereen met je mee denkt, tot het failliet voor de deur staat. Dit jaar komt de uitslag. Geen dekmantel!