Uitzicht
De dag is in mijn hoofd al vol gepland, maar het matras op ons bed, trok mij terug in de liggende houding. Het is weekend, twee dagen vrij van arbeid. Weekend dat nu ook in een weekend valt is altijd het fijnst. In drukke tijden zoals de vakantieperiode komt het vaak voor dat twee van de vier zondagen een werkdag is. In de andere week is er een avonddienst die loopt tot en met zaterdagavond. Maar het is een vaste baan en dat is heel wat waard voor een chauffeur van boven de veertig jaar. De warmte van de dagen ervoor zit nog in de lucht, maar de temperatuur is gedaald. Het uitzicht is goed, moeder is ook blijven liggen. Sporten, kan straks ook, kan morgen ook, kan altijd nog. Droom lekker verder. Is dat een soort van vakantie gevoel? Italië ligt in het vooruitzicht. Niet moeten, maar een beetje door het huis heen dwalen. Oude kranten door kijken, ja een mens heeft soms vreemde hobby's. Aparte berichten worden uitgeknipt en samen in een hoesje gedaan. Later komen deze knipsels in een boek. Thema's voor een blog of verhaal. Berichten over mijn vakgebied en over oude werkgevers vormen het grootste deel van het papieren dossier. Maar er zitten ook totaal andere verhaaltjes tussen. Over mannen die vrouw worden, over zonen en vaders. Over een snackbarhouder die met zijn zaak stopt, overgenomen door Chinezen natuurlijk. De koffie smaakt tenminste goed. Gisteren kreeg ik een berichtje van Femke op mijn mobiel. Wees niet bang voor de gevolgen. Ik stond stil bij een klant, de motor was uit! Femke is een vriendin en ex schoonzus van mijn vrouw. Femke is een vriendin van mij geworden. Femke heeft naast een man ook drie dochters en de jongste moest of mocht voor school het thema vrachtauto chauffeur gebruiken bij de uitvoering van beroepen. Of ik nog iets typisch in huis had, betreft dat beroep. Want hoe zag een chauffeur er uit tijdens zijn werkdag? Zij heeft geen idee. De mobiel ging een tijdje uit zicht, een chauffeur mag zich niet laten afleiden tijdens zijn werk.
Tijdens het rijden dacht ik na over deze vraag. Hoe ziet een chauffeur er uit, De moderne vakbroeders lopen in de nieuwste mode, dragen gerust een witte broek en het haar zit netjes. Zij eten net als de normale mensen gewoon bij de Mac Donalds of ze hebben een ping (magnetron) in de Globetrotter of Spacecab. De cabines zijn brandschoon, de schoenen of Streuvels staan op de treeplank. Dus hoe ziet een chauffeur er uit anno 2017? Vroeger wist ik het wel, bodywarmer, werkschoenen of klompen. Een stofjas voor de chauffeurs van de winkelbedrijven. Een stofjas, die ik van mijn werkgever enkel mag dragen met een oranje hesje. De chauffeur van toen had een kaart en een stratenboek, maar die liggen nu op zolder.
Wat maakt de chauffeur een ander mens in zijn bestaan? Je leven lang verder naar voren kijken, verkeerssituaties van te voren al zien aankomen op het ergerlijke af. Rij jij of rijd ik, zegt ze vaak. Of, ze zoeken nog rij instructeurs! Niets voor jou? Op het moment dat een andere weggebruiker voor onze neus een rare actie uitvoert, slaat de schrik toe. Vol in de remmen en daarna de reactie. Zag je dat...?? Ja, ik zie dat de hele dag! Dat is gewone kost, ik schrik er niet meer van. Misschien is dat wel het grote probleem van ons chauffeurs. Zonder schrik zien we auto's en trucks de kant in rijden. Vangrails worden vernietigd, cabines worden verfrommeld als een prop papier. Sommige collega's lachen om deze ongelukken, kijken eerst naar de kentekenplaten en hebben dan een oordeel. Hoe zien chauffeurs er uit in deze tijd? Mannen met een mobiel die registreren wat andere collega's uitvoeren. Een soort van Stassi! Of denk ik nu verkeerd. Laat mij maar op zondag rijden, minder verkeer en minder beroepsverkeer. Het beste uitzicht voor een ieder toegewenst.